Impasul
Μια χαραμάδα απ’ το παντζούρι λίγο φως κι ένα παράθυρο που χρόνια έχει ν’ ανοίξει νιώθω το τέλος και ο πόνος δυνατός σαν μια σελίδα που δε λέει να γυρίσει Θέλω να βγω απ’ τ’ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια Με αναμνήσεις και με όνειρα μπορεί να `χω γεμίσει το δωμάτιο που μένω τη μοναξιά κι αν δεν τη νίκησε κανείς εγώ είμαι εδώ και να θυμάσαι περιμένω Θέλω να βγω απ’ τ’ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια		O crăpătură, prin jaluzea puţină lumină Şi o fereastră care nu s-a mai deschis de ani buni Simt sfârşitul şi durerea puternică Ca o pagină care nu pare să se întoarcă. Vreau să ies din acest impas, vreau să ies Dar îmi este teamă de oameni şi este adevărat Abandonul l-am cunoscut, îl trăiesc, Singurătatea mea am desenat-o în piept. Cu amintiri şi vise poate că Am umplut camera în care stau Chiar dacă singurătatea nu a învins-o nimeni Eu sunt aici şi să ţii minte, aştept. Vreau să ies din acest impas, vreau să ies Dar îmi este teamă de oameni şi este adevărat Abandonul l-am cunoscut, îl trăiesc, Singurătatea mea am desenat-o în piept.
angelxirina © 29.07.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info