Нерения
Είχε μια φίλη η μάνα μου ψηλή κυπαρισσένια
απ’ τα χωριά της θάλασσας, τη λέγανε Νερένια
μικρά καράβια κένταγε και τα `ριχνε στο κύμα
μετά καθόταν κι έπιανε του τραγουδιού το νήμα
Θάλασσα μου μολυβένια
έχε τα παιδιά μας έννοια
τ’ αρμενάκια θάλασσα
θάλασσα παντάνασσα.
Είχε μια φίλη η μάνα μου από αφρό κι αρμύρα
που ήξερε και διάβαζε των γυναικών τη μοίρα
καθόταν τ’ απογεύματα και μακριά κοιτούσε
παλιούς σκοπούς θυμότανε και σιγοτραγουδούσε
Θάλασσά μου μολυβένια
Έχε τα παιδιά μας έννοια
τ’ αρμενάκια θάλασσα
θάλασσα παντάνασσα
Была одна подруга у мамы моей, стройная, как кипарис,
из деревень приморских, её звали Нерения.
Маленькие кораблики она вышивала и бросала их в волну,
затем усаживалась и доставала песни нить...
Море моё свинцовое,
о наших детях позаботься!
Парусник - море,
море - Всецарица!
Была одна подруга у мамы моей, из морских пены и воды,
которая знала и читала женскую судьбу.
Она усаживалась после полудня и вдаль смотрела,
старые мотивы вспоминала и тихо пела...
Море моё свинцовое,
о наших детях позаботься!
Парусник - море,
море - Всецарица!
Panselinos © 29.07.2014