At daybreaks I forget myself
Μάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο
Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι
μ’ ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι
Bάστα το νου, βάστα το νου να μην γκρινιάξει του καιρού
πού `φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται στη γλύκα
I have no mask to wear to this carnival
only a net to gather the sea’s craftiness
and silence’s wealth
Strike well, strike hard, a sugared shot of the rifle
and let the gallery feel the violence of the battle of confetti
Trash, the thought, I discard it, logic I renounce
with a secret and prolonged remorse for roads I did not attempt
at daybreaks I forget myself
Hold onto the mind, hold onto the mind to keep it from griping about the weather
it which made a clique with pain and is stingy towards sweetness
Love Song for Greece, Eva Johanos © 29.07.2014