When dawn breaks
Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ’ τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.
Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
κι έχει τον ήλιο τον αλάνη.
Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι’ αυτά κανείς δεν ξέρει.
Πίσω απ’ τους λόφους, πίσω απ’ τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.
When dawn breaks, the first sigh
exits the lips the most tightly pressed together.
Like a butterfly in the chamber it flies
looking for an opening to leave.
If you are alone, if you are weak
the dawn will undo you
it has the myrrh, it has the silence
it has the shiftless sun.
New day, new river
on its banks it will offer
all who have become lost, all who've been forgotten
and all those about whom nobody knows.
Behind the hills, behind the eyelashes
there is a place for you also.
Without a Bastille, without a curse,
without the tightened lips.
Love Song for Greece, Eva Johanos © 29.07.2014