J'avance douloureusement
Πήρα το δρόμο το στενό,
πήρα το μονοπάτι,
γιατί έχω την καρδούλα μου,
από πληγές γεμάτη.
Βαδίζω με παράπονο
και χύνω μαύρο δάκρυ,
χωρίς να ξέρω που θα βγω,
που θα με βγάλει η άκρη.
Κι έτσι γυρνώ παντ’ έρημος
κι απ’ όλους ξεχασμένος,
δίχως ελπίδα στην καρδιά
και περιφρονεμένος.
Κι εσύ σκληρή το θέλησες,
να περπατώ μονάχος,
μα θα με σώσει απ’ τους καημούς,
πολύ γοργά ο τάφος.
J'ai pris la route étroite
j'ai emprunté le sentier
parce que mon cœur
est plein de plaies
J'avance douloureusement
et verse des larmes noires
sans savoir où ça me mène
sur quoi je vais tomber
Et comme ça je suis toujours solitaire
oublié du monde entier
sans aucun espoir au cœur
et recouvert d'opprobre
Tu l'auras voulue, intraitable,
ma marche solitaire ;
cependant, une chose me délivrera de mes peines
très prochainement : le tombeau.
Ηλιασ ο Γαλλος, Olivier Goetz © 31.07.2014