al golpear en torno
Γέλιο στο σκόρπιο στράτευμα σφοδρό γεννοβολιέται
κι η περιπαίχτρα σάλπιγγα μεσουρανής πετιέται
και με χαρούμενη πνοή το στήθος το χορτάτο,
τ’ αράθυμο, το δυνατό κι όλο ψυχές γιομάτο,
βαρώντας γύρου ολόγυρα, ολόγυρα και πέρα,
τον όμορφο τρικύμισε και ξάστερον αέρα.
Τέλος μακριά σέρνει λαλιά, σαν το πεσούμεν’ άστρο,
τρανή λαλιά, τρόμου λαλιά, ρητή κατά το κάστρο.
Brota de las tropas dispersas una risa brutal;
y arremete burlona la corneta los cielos.
Con alegre espiritu el saciado pecho,
colérico, robusto y lleno de vida,
vapuleando todo en torno y todavía más allá,
ha emborrascado el aire claro, el aire hermoso.
Y al fin lanza grito largo cual estrella fugaz,
alarido iinmenso y terrorifico, directo contra la fortaleza.
Avellinou © 31.07.2014