Theofilos Hatzimichael
Θα πούμε το τραγούδι του που ξεκινά απ’ τον ήλιο με την απόκρημνη λαλιά του τηλεβόα Ολκάδος που συνάντησε το νεαρό τιτάνα με ρίγανη στα χείλη του κι ολόκληρη τη χώρα Μες στο στήθος του... στο στήθος του... Το ρήμα κρουσταλλώθηκε και φέγγει κι ακόμα τρέχουν τα κορίτσια Μες στα πλατιά φουστάνια τους στις δροσερές μαρμαρυγές της άσπιλης ημέρας Μέσα στο ρίγος που γελά καθώς ξανθή γοργόνα σ’ ένα καράβι ορθόπλωρο που πλέχει στον ουρανό της θάλασσας με τα μεγάλα μάτια Φωνές θερμές, γλυκές παιδίσκες των ερώτων πάνω στη γη κι επί των χόρτων ή στα φύλλα βιβλίου γιομάτου δένδρα πράσινα σαν παραθύρια που βλέπουν προς την Άνοιξη προς την Άνοιξη... προς την Άνοιξη... Χωρίς απροσδιόριστη φενάκη μα με πλήθος πολύχρωμων παλμών μεταξωτής αιώρας Σε κάστρο δόξας μυρμηκιάς με πλούσια ζωνη σφυγμένα δυνατά στη μέση της ημέρας Πλατιά στα στέρνα μας και τα πουλιά μας τρέχουν στον αέρα		We will sing his song, which starts off with the sun with the steep speech of the loudspeaker An ancient freighter which met the young titan with oregano on his lips and the whole country In his breast... on his breast... The verb crystallized and shines and the girls still run In their wide skirts in the fresh glitterings of the spotless day In the chill where laughs, nonetheless, a blonde mermaid on a boat with a straight bow which floats in the sky of the sea with big eyes Warm voices, sweet lasses of love stories on the earth and in the grass or in the leaves of books full of green trees like windows which look out in the direction of Spring toward Spring... toward Spring... Without indefinite deception but with a multitude of the multicolored vibrations of a silken swing In a castle of an ant's glory with a rich girdle strongly tightened in the middle of the day Broadly on our chests and our birds run through the air
Love Song for Greece, Eva Johanos © 06.08.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info