Gianni
Έμειν’ η παρέα ορφανή
χάσαμε τις άλλες το Τζαννή
που άνοιγε τα χέρια του
κι όλη τη γης αγκάλιαζε
και το ντουνιά τον ψεύτη
δεν τον λογάριαζε.
Δώστε στον άνεμο σκοινί τα σύννεφα να δέσει,
βρέχει ο κουτσο Φλέβαρος και θα μας το πονέσει,
βρέχει ο κουτσο Φλέβαρος και θα μας τον πονέσει.
Τώρα μένουμ’ όλοι σιωπηλοί
μέσα στο κουτούκι του Βελλή
και ψάχνουμε τα μάτια του
τα μάτια τα γελούμενα
που μας τα πήρε η νύχτα
καλά καθούμενα.
Δώστε στον άνεμο σκοινί τα σύννεφα να δέσει,
βρέχει ο κουτσο Φλέβαρος και θα μας τον πονέσει,
βρέχει ο κουτσο Φλέβαρος και θα μας τον πονέσει.
Orfana ora è la compagnia
abbiamo perduto Gianni
che allargava le sue braccia
e abbracciava il mondo
e la gente menzognera
non la teneva in conto
Date al vento una fune che le nubi leghi
il piccolo febbraio piovoso ce lo tratterà male
piovoso è il piccolo febbraio e male ce lo tratterà
Ora in silenzio restiamo tutti
dentro la bettola di Vellìs
e i suoi occhi noi cerchiamo
quegli occhi sorridenti
che la notte ci ha portato via
così, tutto d'un tratto
Date al vento una fune che le nubi leghi
il piccolo febbraio piovoso ce lo tratterà male
piovoso è il piccolo febbraio e male ce lo tratterà
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 06.08.2014