El arriero
Καλέ αγωγιάτη που `βαλες
παπούτσια πλατανόφλουδο
που φόρεσες μαντήλι στο λαιμό
της νεραντζιάς τον ίσκιο.
Σφύρα το, σφύρα στα ψηλά
ν’ ανοίξουν όλα τα παράθυρα
του Θιόφιλου.
Καλέ αγωγιάτη πώς βαστάς
το χνούδι του καλοκαιριού
να γαργαλάει τ’ αυτί σου.
Hombre, arriero, el que te has puesto
zapatos hechos de corteza de plátano,
el que llevas de pañuelo al cuello
la sombra del naranjito amargo,
silba, silba; que en lo alto,
se abran todas las ventanas
de Teófilo.
Hombre, arriero, ¿cómo aguantas
que el vello del verano
te haga cosquillas en las orejas?
Avellinou © 06.08.2014