Кажи ми ко си
Πες μου ποιος είσαι είσαι άνθρωπέ μου
Δικός μου είσαι ή του ανέμου
Όταν μια μέρα θα επιστρέψεις
Δε θα `μαι εδώ για να διαλέξεις
Θα περιμένω, έρημο τρένο, εδώ να ’ρθεις
Μα δε θα μείνω να αργοσβήνω
Αν δε φανείς, αν δε φανείς
Πώς καταφέρνεις μόνο να παίρνεις
Απ’ τη ζωή. απ τη ζωή μου
Νύχτα να μπαίνεις, μετά να φεύγεις το πρωί
Απ’ τη ζωή μου πες μου τι θέλεις
Πες μου τι θέλεις απ’ το κορμί, απ’ την ψυχή μου
Δε μ’ αγκαλιάζεις, δε μου γελάς
Δε με κοιτάζεις, δε μου μιλάς
Кажи ми ко си, мој човече,
да ли припадаш мени или ветру.
Једног дана кад се вратиш,
нећу бити ту да ме одабереш.
Чекаћу да овамо дођеш празним возом,
али нећу остати да се лагано угасим,
ако се не појавиш, ако се не појавиш.
Како успеваш само да узимаш
од живота, од мог живота,
ноћу да долазиш, а онда ујутро да одлазиш?
Кажи ми шта желиш од мог живота,
реци ми шта желиш од тела, од моје душе!
Не грлиш ме, не смешиш ми се,
не гледаш ме, не причаш ми.
τυχερούλα © 06.08.2014