In den paradiesischen Gärten
Μέσα στους παραδείσιους κήπους του κρανίου μου
κίτρινος Ήλιος ταξιδεύει στα φτερά του χρόνου.
Ακολουθούν πούλια με ξύλινα φτερά.
Προπορεύονται άγγελοι με τζετ.
Μεγαλόπρεπη πορεία πάνω από μπανανιές,
ευκαλύπτους και πεύκα που καλύπτουν
την αριστερή πλευρά του εγκεφάλου μου.
Στη δεξιά νύμφες και ουράνιες πόρνες
σκεπασμένες γιασεμιά, κόκκινες σαύρες
ακούν τους καταρράχτες που χάνονται
στις καταβόθρες του νωτιαίου μυελού μου.
Εκεί αρχίζει η Γη και τελειώνει το Σύμπαν
Αιφνιδίως η μεγαλόπρεπη πομπή ακινητοποιείται
ώρα έξι το απόγευμα,
ώρα έξι ακριβώς
σταματά η πομπή, ο χρόνος, ο Ήλιος.
Μονάχα τα πουλιά ταξιδεύουν
χτυπούν τα ξύλινα φτερά
και τα τζετ
θρηνούν κι αυτά αγγελικά.
In den paradiesischen Gärten meines Schädels
fliegt eine gelbe Sonne mit den Flügeln der Zeit herum.
Ihr folgen Vögel mit Holzflügeln.
Engel fliegen mit Jets voraus.
Eine prachtvolle Prozession auf Bananen,
Eukalyptusbäume und Pinien, die die
linke Seite meines Gehirns entdecken.
Auf der rechten Seite Bräute und himmlische Prostituierte,
bedeckt mit Jasmin, rote Eidechsen
hören die Wasserfälle, die sich verlieren
in den Windungen meines Rückenmarkes.
Dort beginnt die Erde und endet das Weltall.
Plötzlich steht die prächtige Prozession still
um sechs Uhr abends,
genau um sechs Uhr
hält die Prozession an, die Zeit, die Sonne.
Nur die Vögel setzen die Reise fort,
klappern mit den Holzflügeln
und die Jets
klagen auf Engelsart.
lipsia © 07.08.2014