Dimmi chi sei
Εσύ που τώρα μου χτυπάς ξανά την πόρτα πες μου ποιος είσαι, πες μου ποιος είσαι στο παραθύρι τ’ ουρανού ανάβουν φώτα κι εγώ τις νύχτες μου μετρώ. Εσύ που μ’ έκανες χαρά να μην ελπίζω πες μου ποιος είσαι, πες μου ποιος είσαι κι άσε με στ’ όνειρο χρυσόσπιτα να χτίζω μήπως εκεί σε ξαναβρώ. Όσα μου 'χες πει, πέρασα στρατί κι όλα γίνανε συντρίμμια όσα μου 'χες πει μείνανε ντροπή μες του κόσμου την ασχήμια. Εσύ που τώρα μου μιλάς μες στο σκοτάδι πες μου ποιος είσαι, πες μου ποιος είσαι στο παραθύρι τ’ ουρανού γελά το βράδυ κι εγώ τις πίκρες μου μετρώ. Εσύ που μ’ έκανες χαρά να μη πιστεύω πες μου ποιος είσαι, πες μου ποιος είσαι κι άσε με στ’ όνειρο κρυφά να ταξιδεύω μήπως εκεί σε ξαναβρώ.		Tu che ora torni a bussare alla mia porta dimmi chi sei, dimmi chi sei alla finestra del cielo si accendono luci e io sto a contare le mie notti. Tu che mi hai tolto la speranza di gioia dimmi chi sei, dimmi chi sei e lasciami costruire case d'oro in sogno forse che in quelle ti ritroverò. Quanto mi avevi detto, me lo portai in strada e tutto finì in frantumi quanto mi avevi detto rimase a mia vergogna dentro le brutture del mondo. Tu che ora mi parli nell'oscurità dimmi chi sei, dimmi chi sei alla finestra del cielo ride la sera e io sto a contare le mie amarezze. Tu che mi hai tolto la speranza di gioia dimmi chi sei, dimmi chi sei e lasciami viaggiare di nascosto in sogno forse che in quello ti ritroverò.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 07.08.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info