Je bent moe, kerel
Κουρασμένο παλληκάρι
τώρα που δε μ’ αγαπάς
πάρε το χρυσό φεγγάρι
στον παράδεισο να πας
Ήσουν λυπημένο κύμα,
δεν είχες ακρογιάλι να σταθείς
στης αγάπης μας το μνήμα
καρτερώ να ’ρθεις να κοιμηθείς
Κουρασμένο παλληκάρι,
γίνε φως του αυγερινού
κι άσ’ τη νύχτα να σε πάρει
στο περβόλι του ουρανού
Je bent moe, kerel,
nu je niet (meer) van me houdt
pak de maan van goud
en ga ermee naar het paradijs
Je was een droevige golf
zonder strand om op uit te lopen
op het graf van onze liefde
wacht ik tot je komt slapen
Je bent moe, kerel,
word het licht van de Morgenster
en laat de nacht je dragen
naar de boomgaard van de hemel
renehaentjens © 20.08.2014