I'm not to blame for growing up
Και να που τα ταξίδια μείναν μόνο όνειρα
και να που οι φωνές και τα τραγούδια σώπασαν
και να που η ζωή τώρα κυλάει πιο γρήγορα
και να που τα παιδιά και τα παιχνίδια χάθηκαν.
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω,
χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος,
δε φταίω εγώ που μεγαλώνω,
φταίει η ζωή που είναι μικρή.
Ραγίσαν τα φεγγάρια που ‘χε φέρει η Άνοιξη,
μαρμάρωσε το φως στο τελευταίο νύχτωμα,
φτιασίδι ερωτικό που θα φοράει το αύριο,
στις πιάτσες της βροχής όταν πουλιέται Σάββατο.
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω,
χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος,
δε φταίω εγώ που μεγαλώνω,
φταίει η ζωή που είναι μικρή. ( χ2 )
And now the journeys
Remained only dreams
And now the voices
And the songs hushed
And here's life
Flowing faster now
And now the children
and the games vanished
I'm not to blame for growing up
Time stabs you in the back
I'm not to blame for growing up
Life is to blame, because it's short
The moons sprang
(the moons) that spring had brought
The light marbleized
At the last fall of the night
Erotic makeup
tomorrow will be wearing
At the rain's stands
That is going to be sold on Saturdays
Κατερίνα1996 © 19.04.2016