Yo no te culpo
Εγώ δε σε κατηγορώ,
που ένα μήνα δε μου είπες μια κουβέντα,
δε φταις εσύ για της ζωής μας την πατέντα,
ούτε ζητώ να με χαϊδεύεις σαν μωρό.
Εγώ δε σε κατηγορώ,
τα Σαββατόβραδα που κέφι πια δεν έχεις,
ούτε τους φίλους τους παλιούς που δεν αντέχεις,
και μου επιτρέπεις και μονάχος μου να βγω.
Εγώ δε σε κατηγορώ,
κι άμα δε λύγιζες εσύ θα είχα σπάσει
κι αν δε με πόναγες θα σ’ είχα ξεπεράσει
και θα ταξίδευα σ’ απέραντο κενό.
Εγώ δε σε κατηγορώ.
Εγώ δε σου αντιμιλώ,
που σε ρωτάω κι απαντάς εκνευρισμένη,
που σε χαϊδεύω και κοιτάς αρρωστημένη,
πίσω από μένα ένα αόρατο εχθρό.
Εγώ τα ρέστα δε ζητώ,
γιατί γνωρίζω πόσο άδικα υποφέρεις,
ξέρω για σένα όσα ούτε εσύ δεν ξέρεις,
πως μένεις πλάι μου στο βάθος απορώ.
Yo no te culpo,
que durante un mes no me hayas dirigido la palabra,
tu no eres responsable de la patente de nuestras vidas,
y tampoco pido que me acaricies cual bebé.
Yo no te culpo,
que los fines de semana no estés de ánimo,
ni a mis viejos amigos a los que no aguantas,
y que inclusive me permitas salir solo.
Yo no te culpo,
que si no te hubieses doblegado tu, me hubiese roto yo
que si no me hubieras hecho daño, lo hubiese superado
y habría viajado en un vacío infinito.
Yo no te culpo,
Yo no te respondo,
cuando te pregunto algo y me respondes enfadada,
cuando te acaricio y me miras asqueada,
detrás mío un enemigo invisible.
Yo no te pido cuentas,
porque sé cuánto sufres sin razón,
sé sobre ti incluso más que tu misma,
y dudo el porqué permaneces a mi lado.
michved © 19.04.2016