Benzinaio
Να μπορούσα στα σύννεφα
να `χα εγώ βενζινάδικο
στο κενό να κινδύνευα
για τ’ αστέρι μου τ’ άδικο.
Οι καρδιές παλιοσίδερα
σ’ ένα σώμα κατάδικο.
Φέρτε μου ποτήρια
και σπάστε το γυαλί
Κόφτε το φιλί
να πίνω να μεθώ.
Που όλα τα χατίρια
μου τ’ άργησες πολύ
κι έφυγα η τρελή
ψηλά στον ουρανό.
Να λησμονήσω μπορεί
στον κόσμο πάλι να φτάνω
Είμαι φορτίο βαρύ
για τον καιρό τον τσιγγάνο.
Φωτιές καρδιές παλιοσίδερα
κι ένας Θεός πάνω απ’ τ’ άδικο
Άσε με εμένα στα σύννεφα
σ’ ένα παλιό βενζινάδικο.
Να μπορούσα στα σύννεφα
την ψυχή μου ν’ ανέβαζα
Μ’ αστραπές τα γαλήνευα
Τα παράπονα που έβαζα
Στο μυαλό μου κι αρχίναγα
Κι απ’ την λύπη διασκέδαζα.
Avrei voluto tra le nuvole
il mio distributore di benzina
là nel vuoto in pericolo
per la mia stella sbagliata.
I cuori di ferraglia
in un corpo condannato.
Portami i bicchieri
e rompi il vetro
smetti di baciarmi
bevo per ubriacarmi.
Dove tutte le attenzioni
mi hanno ritardato troppo
e sono diventato folle
in alto nel cielo.
Dimenticare si può
nel mondo ancora arrivare
Sono un carico pesante
per il tempo zingaro.
Fuochi cuori rottami
E, sopra, un Dio ingiusto
Lasciatemi tra le nuvole
in un vecchio distributore di benzina.
Potrei essere tra le nuvole
la mia anima ne guadagnerebbe
Con i fulmini li ho calmati
i rimpianti che ho messo
nella mia mente e cominciano
anche a distrarsi dalla tristezza.
Ενρίκο, Enrico Lavore © 02.05.2016