Happy, sad and drinkers
Περίσσεψε η τύχη μου και γκρέμισα τα τείχη μου ότι αγαπούσα τόδωσα κι ότι ποθούσα το `χασα. Λένε οι ψυχολόγοι κι οι φίλοι μου οι λόγιοι "απλά τα πράγματα να λες και στα τραγούδια να μην κλαις να μην κλαις". Μα δω βαθειά στην κόλαση έχουμε βρει μια όαση αγάπες που σαλεύουνε τα όνειρα διαλέγουνε. Σα να μην έζησα ποτέ σα να μην κοίταξα ψηλά απ’ το παραθύρι δένδρα φυτρώνουν στις γωνιές περνούν τα χρόνια περνούν κι οι φίλοι... Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες με κρασί, με καπνό, και δυο νότες ταξιδέψαμ’ αργά, σε κρεβάτια ζεστά μα θαρρώ πως ξυπνήσαμ’ αργά. Περπατώ σ’ ένα κόσμο π’ αλλάζει όπως τα ρούχα μας τα χθεσινά βάζει κορδέλες και με ταράζει βάφεται άλλος και προσπερνά.		My luck was surplused and I took down my walls I gave away whatever I loved and whatever I craved, I lost it. Psychologists say and my literati friends (say as well) "say things in a simple way and dont' cry in the songs (you say) don't cry". But here deep in the hell we have found an oasis loves that budge and choose the dreams. As if I never lived as if I never looked high from the window trees grow in the corners the years go by friends go by too... Happy, sad and drinkers* with wine, with smoke and with two notes we travelled slowly, in warm beds but I suppose that we woke up late. I am walking in a world which is changing just like our yesterday clothes it puts on ribbons and upsets me it disguises** to another one and passes by.
thamyri, Θάμυρις © 02.05.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info