Trauergesang des Regens
Μοιρολόι της βροχής
βράδυ Κυριακής,
πού πηγαίνεις μοναχός
ούτε πόρτα να μπεις,
πέτρα να σταθείς
κι όπου πας, χλωμό παιδί,
ο καημός σου στη γωνιά
σε καρτερεί.
Παλληκάρι χλωμό
μες στο καπηλειό
απομείναμε οι δυο μας,
ο καημός σου βραχνάς
πάψε να πονάς
η ζωή γοργά περνά
δυο κρασιά, δυο στεναγμοί
κι έχε γεια.
Παλληκάρι χλωμό
σ’ ηύρανε νεκρό
στο παλιό σταυροδρόμι,
μοιρολόι η βροχή
μαύρα π’ αντηχεί
στο καλό, χλωμό παιδί,
σαν τη μάγισσα
σε πήρε η Κυριακή.
Trauergesang des Regens
am Sonntagabend,
wo du einsam gehst,
in keine Tür eintrittst,
und stehst wie aus Stein,
wohin du auch gehst, blasses Kind,
dein Kummer wartet
an der Ecke auf dich.
Blasser tapferer Held
in der Kaschemme,
wir beide sind übrig geblieben,
dein Kummer ein Albtraum,
hör auf zu leiden,
das Leben vergeht schnell,
zwei Wein, zwei Seufzer
und tschüss.
Blasser tapferer Held,
sie haben dich tot gefunden,
an der alten Kreuzung,
der Regen singt ein tristes Trauerlied,
wer ertrug es,
mach's gut, blasses Kind,
wie die Zauberin,
sie nahm dich an diesem Sonntag.
lipsia © 02.05.2016