Uno strano gioco
Μαύρο κρασί σαν αίμα ταύρου στην αρένα αδειάζει εύκολα το δεύτερο πακέτο το μηχανάκι του καιρού δεν έχει φρένα και η αγάπη σου κρατάει ένα στιλέτο Είναι το σώμα σου γεμάτο ναρκοπέδια σκιά που κρύβεται στη νύχτα του καθρέφτη μέσα μου βλέπω πυρκαγιές και μαύρα σχέδια όμως σε θέλω μ’ ένα πάθος χαρτοπαίχτη Παίζεις περίεργο παιχνίδι και φοβάμαι πως μέσ’ τα μάτια σου πάλι χαμένος θάμαι Στροφές ανάποδες και η άσφαλτος να καίει περνούν σφυρίζοντας οι μήνες σαν νταλίκες φεύγεις κι αφήνεις μιαν αγάπη όλο χρέη με ανοιχτούς λογαριασμούς και υποθήκες Μαχαίρι αδέσποτο στο σώμα μου καρφώσου φαρμακερό κεντρί, φαρμακερό αγκάθι σ’ ακολουθώ σ’ αυτό τον ξέφρενο ρυθμό σου κι ας ξανακάνω απ’ την αρχή τα ίδια λάθη		Vino nero come il sangue di un toro nell' arena si svuota facilmente il secondo pacchetto la macchina del tempo non ha freni ed il tuo amore tiene un pugnale Il tuo corpo è pieno di campi minati un ombra che nasconde nella sua notte uno specchio dentro di me vedo incendi e disegni scuri ma ti voglio con una passione da giocatore d' azzardo Giochi un gioco strano ed ho paura che mi perderó di nuovo nei tuoi occhi Strofe sbronze ed asfalto che brucia passano fischiando i mesi come camion vai e lasci un amore fatto di debiti con conti aperti e mutui Pianta un coltello a caso nel mio corpo una punta velenosa, un pungiglione velenoso ti seguo in questo tuo ritmo delirante e che rifaccia di nuovo gli stessi errori.
Alessio Miranda © 09.05.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info