Your two hands
Μπορεί τραγούδια να γραφτήκαν για τα μάτια σου
για την χαδιάρικη βελούδινη φωνή σου
Τ’ άστρα μπορεί να περπατούν στα σκαλοπάτια σου
να τρεμοσβήνουν για να πάρουν το φιλί σου
Μπορεί να είναι ερωτευμένη όλη η πλάση
με των χειλιών σου τ’ ολοκόκκινο κεράσι
μα εγώ πετώ σε κόσμους άλλους, στα αιθέρια
σαν με κρατούν αγκαλιαστά τα δυο σου χέρια
Τα δυο σου χέρα αγαπώ, τα δυο σου χέρια
που `ναι σαν όμορφα, κάτασπρα περιστέρια
όταν τα νιώθω να μ’ αγκαλιάζουν απαλά
η πλάση όλη, όλο φως, χαμογελά
Τα δυο σου χέρια αγαπώ, τα δυο σου χέρια
και τούτο μόνο στη ζωή μου νοσταλγώ
να με χαϊδεύουνε χειμώνες καλοκαίρια
και να πεθαίνω μ’ ένα θάνατο αργό
Songs may have been written about your eyes;
about your caressing, velvet-like voice.
The stars may stay awake at your doorsteps,
flickering in order to be kissed by you.
The whole universe may be in love
with your cherry-like, red lips,
but I fly to other worlds to the aether
when your two hands hold me tight.
Your two hands that I love, your two hands,
that look like beautiful, white pigeons…
When I feel them embracing me softly,
the whole universe smiles glowing.
Your two hands that I love, your two hands.
And this is all I crave for:
to be hold by them during winters and summers
so that I die a slow death.
Γοργώ, Κατερίνα Παπαδημητρίου © 23.05.2016