Sut unohdin
Απάνω που σε ξέχασα
γιατί να ξαναρθείς
στο σπίτι αυτό που γκρέμισες
με τι καρδιά θα μπεις;
Για ποια καρδιά μιλάς εσύ,
για ποια αγάπη κλαις;
Ειν’ αμαρτία και ντροπή
πως μ’ αγαπάς να λες.
Απάνω που το δάκρυ μου
δε στέγνωσε καλά
εσύ που με κατάστρεψες
ζητάς παρηγοριά.
Για ποια καρδιά μιλάς εσύ,
για ποια αγάπη κλαις;
Ειν’ αμαρτία και ντροπή
πως μ’ αγαπάς να λες.
Απάνω που σε ξέχασα
γιατί να ξαναρθείς
να με πονέσεις έπρεπε
και να με λυπηθείς.
Kun sut kerran unohdin
miksi palaisit
tähän kotiin jonka raunioitit
kera sydämenkö astut sisään?
Mistä sydämestä puhut,
mitä rakkautta itket?
On synti ja häpeä
sanoa mua rakastavasi.
Kun kyyneleeni
ei kunnolla kuivunut
sinä mut tuhosit
ja etsit lohdutusta.
Mistä sydämestä puhut,
mitä rakkautta itket?
On synti ja häpeä
sanoa mua rakastavasi.
Kun sut kerran unohdin
miksi palasit
mua sääliä sun pitäisi
ja mua surra.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 23.05.2016