In der Menge
Αλεξίου:
Μες στο πλήθος σ’ είχα δει το ’62
στη διαδήλωση που βάφτηκε στο αίμα,
κι η μορφή σου μου ’χε μείνει στο μυαλό
κι ούτε τ’ όνομα δεν ήξερα από σένα.
Και στης λήθης το σεντόνι το λευκό
σε τυλίξαν τα πιο δύσκολά μου χρόνια,
μα μια μέρα κάπου το ’68
σε ξανάδα μες στο τρένο στην Oμόνοια.
Κοντογιάννης:
Κάνε διάλειμμα, Χαρούλα,
πες μας τον καρσιλαμά
να γλυκάνεις τις καρδιές μας
και τα βρίσκουμε μετά.
Κάνε διάλειμμα να σβήσει
της καρδιάς μας η φωτιά,
ο χορός να μας μεθύσει
και τα βρίσκουμε μετά.
Αλεξίου:
Άλλη μια φορά σε είδα ξαφνικά
σαν αφίσα που τη σκίζει κάποιο χέρι,
ήταν Μάης πια του ’77,
μόλις πρόλαβα και σ’ άγγιξα στο χέρι.
Μήπως είσαι σαν κι εμένανε κι εσύ
στο σκοινί της ιστορίας ακροβάτης,
μες στο ίδιο σου το στήθος φυλακή,
μες στην ίδια σου τη χώρα μετανάστης.
Κοντογιάννης:
Κάνε διάλειμμα, Χαρούλα,
πες μας τον καρσιλαμά
να γλυκάνεις τις καρδιές μας
και τα βρίσκουμε μετά.
Κάνε διάλειμμα να σβήσει
της καρδιάς μας η φωτιά,
ο χορός να μας μεθύσει
και τα βρίσκουμε μετά.
Alexiou:
'62 sah ich dich in der Menge
bei einer blutgetränkten Kundgebung
deine Haltung blieb mir im Gedächtnis
wusste aber nicht einmal deinen Namen.
Und in Vergessenheit gerietst du während
meiner schwierigsten Jahre, das Bettlaken weiß,
eines Tages, irgendwann '68
sah ich dich wieder in der Bahn nach Omonia
Kontogiannis:
Halt ein, Haroula
wie wär's mit einem Kontertanz
lass unsere Herzen höher springen
und dann, o lala!
Halt ein, löschen soll
unsere Herzen das Feuer
berauschen soll uns der Tanz
und dann, o lala !
Alexiou:
Und wieder sah ich dich plötzlich
auf einem Plakat, Hände schüttelnd
es war Mai '77
beinah' hätt' ich die Hand berührt
Vielleicht bis du dir selbst treu geblieben
auf der Bühne der Geschichte Akrobat
in deiner Brust selbst gefangen
in deinem Land selbst Emigrant.
Kontogiannis:
Halt ein, Haroula
wie wär's mit einem Kontertanz
lass unsere Herzen höher springen
und dann, o lala!
Halt ein, löschen soll
unsere Herzen das Feuer
berauschen soll uns der Tanz
und dann, o lala !
Xantomenos, Herbert Hoeffer © 30.05.2016