Da idemo u Vulu
Προχτές ανταμωθήκαμε με μια φιληναδούλα
και σε μια βάρκα μπήκαμε τα δυο μαζί, να πάμε για τη Βούλα
και σε μια βάρκα μπήκαμε τα δυο μαζί, να πάμε για τη Βούλα.
Και μας φώναζε το κύμα, το φιλί δεν είναι κρίμα.
Μα μόλις ξεκινήσαμε, φρεσκάρισε ο μπάτης,
και η μαργιόλα η θάλασσα, αχ τι καημός, άρχισε τα δικά της
και η μαργιόλα η θάλασσα, αχ τι καημός, άρχισε τα δικά της.
Αχ, βρε θάλασσα μαργιόλα, εσύ μας τα κάνεις όλα.
Με φουσκωμένο το πανί οι δυο μας στο τιμόνι,
ε ρε, μανούλα μου γλυκιά, τι να σου πω, δεν το ξεχνώ ακόμη,
ε ρε, μανούλα μου γλυκιά, τι να σου πω, δεν το ξεχνώ ακόμη.
Και μας φώναζε το κύμα, το φιλί δεν είναι κρίμα.
Juče sam se sreo s jednom curicom
i u barku smo ušli, nas dvoje, da idemu u Vulu
i u barku smo ušli, nas dvoje, da idemu u Vulu.
A talas nam je dovikivao, poljubac nije šteta.
Ali čim smo krenuli, zasvežio je povetarac,
a more, nevaljalac, počelo je da izvodi svoje, teško nama,
a more, nevaljalac, počelo je da izvodi svoje, teško nama.
Ah more, nevaljalče, ti nam praviš sve ovo.
Sa napetim jedrom, nas dvoje za kormilom
aj, mila majčice, šta da ti kažem, još ne mogu da zaboravim,
aj, mila majčice, šta da ti kažem, još ne mogu da zaboravim.
A talas nam je dovikivao, poljubac nije šteta.
Vladimir Boskovic © 30.05.2016