Le Jasmin
Από την ανατολή ως τη δύση κι από το βορρά ως το νότο,
οι πατρίδες αναπαύονται στων αιώνων τις αιώρες. Ένας ήλιος
για όλους χώρεσε σε μια φωταχτίδα και πίσω απ’ την καγκελόπορτα
έγνεψε του γιασεμιού ν’ ανοίξει. Μοσχοβολούν οι στράτες.
Λύσε τα μαλλιά σου κι ανάσαινε... τον έρωτα
Το γιασεμί επέρασεν
κι είπε του κρίνου «γεια σου»
κι ο κρίνος του απάντησε
«Βαριά είν’ η μυρωδιά σου».
Μα τον άγιο Κωνσταντίνο
αν σε χάσω, τι θα γίνω
Καβγάδες με το γιασεμί
έβαλε πάλι ο κρίνος
στη μυρωδιά του γιασεμιού
μαραίνεται κι εκείνος.
Μα τον άγιο Κωνσταντίνο
το νερό που πίνεις πίνω
Το γιασεμί στην πόρτα σου
μοσχοβολούν οι στράτες
κι η μυρωδιά του η βαριά
ζαλίζει τους διαβάτες.
Δώσ’ του, δώσ’ του, δώσ’ του, δώσ’ του
να `χει ο νους και ο λογισμός του.
De l'Orient à l'Occident, du Nord au Sud,
les Patries reposent dans les berceaux des siècles. Un soleil
pour tous pose son rayon de lumière et derrière la grille
fait s'ouvrir la fleur du jasmin. Les rues embaument.
Défais tes longs cheveux et respire... l'amour.
Le jasmin passa
et salua le lys: "bonjour"
et le lys lui répondit:
" Ton parfum est lourd "
Mais par Saint Constantin,
que deviendrai-je si je te perds?
Des discussions avec le jasmin,
le lys ne cessa d'en lancer,
et dans le sillage parfumé du jasmin,
il se flétrit.
Mais par Saint Constantin,
l'eau que tu bois, je la bois.
Le jasmin à ta porte
répand son odeur dans les rues
et son parfum puissant
fait chavirer les passants.
Donne lui, donne lui, donne lui, donne lui,
qu'il ait son esprit et sa pensée.
Marie-Odile Hedon © 12.06.2016