Die Witwe

Xήρα, ν’ αλλάξεις όνομα, χήρα να μη σε λένε,
γιατ’ έκανες τα μάτια μου μέρα και νύχτα κλαίνε.

Mα γιατί δε μας το λες
τον πόνο π’ έχεις κι όλο κλαις.

Tης χήρας το προσκέφαλο μυρίζει από κυδώνι
και όποιος νέος κοιμηθεί τα νιάτα του σκλαβώνει.

Mα γιατί δε μ’ άνοιξες,
μόνο την πόρτα σφάλιξες.

Πανάθεμά την τη στιγμή που βρέθηκες μπροστά μου,
μ’ άναψες και μου φλόγισες, χήρα, τα σωθικά μου.

Mα γιατί δε μ’ άνοιξες,
μόνο την πόρτα σφάλιξες.


Witwe, lass dich nicht mehr Witwe nennen, ändere den Namen
denn du bist schuld dass meine Augen Tag und Nacht nur weinen.

Aber warum sagst du uns nicht
deinen Kummer, warum du dauernd weinst.

Das Kopfkissen der Witwe riecht nach Venusmuschel
und jeder Jünglich der dort schläft beraubt sich seiner Jugend.

Aber warum hast du mir nicht aufgemacht
nur die Türe hast du zugemacht.

Verdammt sei der Moment wo du mir unter die Augen kamst
du Witwe hast mich entflammt und mir mein Herz verbrannt.

Aber warum hast du mir nicht aufgemacht
nur die Türe hast du zugemacht.

Balinger © 02.01.2015

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info