sueño
Δε μ’ έφταν’ ούτε καν αχός
μες στη ζωή που ζούσα.
Κι η θύμηση λιγόθυμη
των όσων αγαπούσα.
Κι ήρθ’ η ματιά σου γελαστή
εαρινή αχτίδα
και για τα, που μου λείψανε
μου μίλησε μ’ ελπίδα.
Μα είν’ οι χαρές μας φτερωτές
και το φθινόπωρο είναι
μέσα στην ίδια μου φωνή
που σου φωνάζει: -"Μείνε".
Και της ματιάς σου ο γελαστός
ήλιος θα βασιλέψει
και τ’ όνειρο θα ξεχαστεί
προτού καν αληθέψει.
No me llegaba ni un ruido siquiera
a la vida que vivía.
Y mi memoia recordaba apenas
a cuantos quería.
Entonces vino tu mirada sonriente,
rayo vernal de sol,
y me habló esperanzada
de lo que yo había echado en falta.
Mas nuestras alegrías tienen alas
y el otoño ha penetrado
en la entraña misma de mi voz
que grita "¡Quédate!"
Y el sol sonríente de tu mirada
se va a poner.
Y este sueño será olvidado antes
de siquiera hacerse realidad.
Avellinou © 31.10.2014