Nema većeg ambisa
Η νύχτα γίνεται τραγούδι λυπημένο, μιλάει για σένα που δε σ’ έχω τώρα πια, αυτό το "όχι" σου, δικό μου μα και ξένο, τρυπάει με δύναμη στο στήθος την καρδιά. Εσύ που έφυγες, στα πάντα έχεις μείνει, μέσ’ στον καθρέφτη μου, στα ρούχα, στις γωνιές, έν’ αποτύπωμα, που τίποτα δε σβήνει, ούτε σ’ αυτή, ούτε στις άλλες τις ζωές. Κι εγώ που πίστεψα στα λόγια τα δικά σου κι εγώ που έμαθα στα όνειρα, κοντά σου, μαζεύω δύναμη, ξανά να σηκωθώ, εδώ που έφτασα, δεν έχει άλλο γκρεμό. Εκεί, ανάμεσα στη νύχτα και στη μέρα, εκεί που σ’ έχασα η ζωή μου περπατάει, φοράει στο χέρι της του τέλους μας τη βέρα, και ρούχο, πάνω της, το βλέμμα σου φοράει. Εσύ που έφυγες, στα πάντα έχεις μείνει, μέσ’ στον καθρέφτη μου, στα ρούχα, στις γωνιές, έν’ αποτύπωμα, που τίποτα δε σβήνει, ούτε σ’ αυτή, ούτε στις άλλες τις ζωές. Κι εγώ που πίστεψα στα λόγια τα δικά σου κι εγώ που έμαθα στα όνειρα, κοντά σου, μαζεύω δύναμη, ξανά να σηκωθώ, εδώ που έφτασα, δεν έχει άλλο γκρεμό. Η νύχτα γίνεται τραγούδι λυπημένο, μιλάει για σένα που δε σ’ έχω τώρα πια.		Noć postaje tužna pesma Govori o tebi, koga više nemam To tvoje "Ne", moje je, ali je i tuđe Probada snažno srce kroz grudi Ti, koji si otišao, u svemu si se zadržao U mom ogledalu, na odeći, u ćoškovima Otisak koji ništa ne briše Ni u ovom, ni u drugim životima A ja, koja sam verovala u tvoje reči A ja, koja sam navikla na snove, pored tebe Skupljam snagu, ponovo da se podignem Od ovog do kog sam stigla, ne postoji veći ambis Tamo, između noći i dana Tamo, gde sam te izgubila, moj život hoda Nosi u svojoj ruci burmu našeg kraja A odeća na njemu tvoj pogled nosi Ti, koji si otišao, u svemu si se zadržao U mom ogledalu, na odeći, u ćoškovima Otisak koji ništa ne briše Ni u ovom, ni u drugim životima A ja, koja sam verovala u tvoje reči A ja, koja sam navikla na snove, pored tebe Skupljam snagu, ponovo da se podignem Od ovog do kog sam stigla, ne postoji veći ambis Noć postaje tužna pesma Govori o tebi, koga više nemam
anchee89 © 12.11.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info