Brisa
Από την πόρτα σαν θα βγω
θα δω τον ήλιο στρογγυλό
και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου
Μια καλημέρα θα σου πω
μετά θα φύγω, θα χαθώ
και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ’ όνειρό σου
Γιατί είμ’ αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατ’ είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν
Φεύγω ψηλά για το βουνό
κι ύστερα πέφτω στο γκρεμό
και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη
Και κουβαλάω μες τη σιγή
μιαν ανυπόταχτη κραυγή
και κάποια ανείπωτη ελπίδα που `χεις κρύψει
Cuando saldré de la puerta
Veré el sol redondo
Y con tu última guapa sonrisa
Te diré buenos días
Después me iré, me perderé
Y quizá me verás de nuevo sólo en tu sueño
Porque soy el viento que pasa
Por las calles de la ciudad
Y hace las ventanas cerradas crujir
Porque soy brisa de la tarde
Aliento claro, vivo
Que hace las hojas inclinadas susurrar
Subo arriba por la montaña
Y después me caigo por el precipicio
Y me balanceo de abajo hasta arriba
Y llevo en el silencio
Un grito insubordinado
Y alguna esperanza inexpresada que has escondido.
stixoi.info © 05.05.2003