Mon Dieu est un clochard
Μέσα στην νύχτα. Μέσα στους στίχους.
Μες στα τραγούδια που με παίρνουν αγκαλιά.
Μέσα σε όλες τις χαρές που αγαπάω.
Δεν ανασαίνω. Δεν υπάρχω πουθενά.
Δε βλέπω μάγους. Δε βλέπω λύκους.
Δε βλέπω αστεία να χορεύουν ξωτικά
Βλέπω μονάχα έναν μικρό θεό αλήτη,
που όλο με σπρώχνει σε πιο βαθιά νερά.
Μου `δωσε σκάρτο, έναν καθρέφτη, να κοιτιέμαι.
Μου είπε θα τρέμω στην ασχήμια που θα δω.
Μα θα `χω πλάϊ μου αυτόν για να κρατιέμαι.
Να μου φωνάζει όταν θα τρέχω να κρυφτώ.
Δε με τρομάζουνε οι μέρες που έχουν χιόνια.
Ούτε οι βροχές που στάζουν κόκκινο ουρανό.
Μόνο τα χέρια όταν κρυώνουν απ’ τα χρόνια
και ζητιανεύω από κάπου να πιαστώ.
Μέσα στην νύχτα. Μέσα στους στίχους.
Μες στα τραγούδια που φοβάμαι να σας πω.
Στριφογυρίζω. Ψάχνω για μύθους.
Ρωτάω να μάθω τι έχει μείνει ζωντανό.
Δε βλέπω εκείνους που μου φωνάζουν,
να είμαι στην άκρη τους χαλάω τη σειρά.
Βλέπω μονάχα έναν μικρό θεό αλήτη,
που είναι δίπλα μου και τραγουδά.
Pendant la nuit - dans les vers.
Dans les chansons qui m’embrassent.
Dans tous les plaisirs que j’aime.
Je ne respire pas - je n’existe nulle part.
Je ne vois pas de magiciens – je ne vois pas de loups.
Je ne vois pas d elfes drôles qui dansent.
Je vois seulement un petit Dieu clochard.
Qu’il me pousse en eau profonde.
Il m’a donné un miroir cassé pour que je m’y voie.
Il m’a dit que je frémirai de peur par la laideur que je verrai.
Mais il sera à coté du moi pour me supporter.
Pour qu’il me crie quand je courrai pour me cacher.
Les jours neigés ne m‘effrayent pas.
Ni les pluies qui tombent par le ciel rouge.
Seulement les mains qui ont froid par des années.
Et je mendie pour trouver du refuge.
Pendant la nuit – dans les vers.
Dans les chansons dont j’ai peur de vous dire.
Je retourne – je cherche pour des contes.
Je demande ce qui est encore vivant.
Je ne vois pas ceux qui me crient.
D’être à la marge parce que je leur détruis la joie.
Je vois seulement un petit Dieu clochard.
Qui se trouve à coté de moi – et il chante.
mono gymno, Νεκτάριος Θεοδώρου © 06.06.2016