Qui es-tu?
Το παραμύθι που μου `δωσαν είναι σκάρτο.
Δεν έχει δράκους. Δεν έχει ιππότες. Δεν έχει χαρές.
Έχει μονάχα ντιρεκτίβες σκοτεινές και με κρυφές υπογραφές,
σαν τραγωδία η ζωή, με οργανωμένη υποταγή.
Με επισκέψεις.
Με χρεωμένες κυβερνήσεις και συναντήσεις.
Στο περιθώριο οι σκέψεις μου κι εσύ.
Μέσα στον κύκλο…,
μαύρο το τζάμι και η καρέκλα μου, για αρχή.
Η ανταλλαγή…,
να προσκυνάω, να ζητιανεύω.
Σαν μαριονέτα αυτοί με θέλουν να χορεύω.
Να τους ζητάω. Να υποφέρω.
Μα έχουν ξεχάσει. Πως έχω κόψει το σχοινί.
Γυρνάω μονάχος μες στο δρόμο και φωνάζω:
-Ποιος είσαι εσύ, που με θέλεις να τρομάζω.
Ποιος είσαι εσύ;
Le conte qu’on m’a donné est misérable
Il n’a pas de dragons. Il n’a pas de chevaliers. Il n’a pas de joies.
Il a seulement des directives sans lumière. Avec des signatures cachées,
la vie comme une tragédie, avec une soumission organisée.
Avec des visites.
Avec des gouvernements endettés et des rencontres.
Toi et mes pensées vous êtes à la marge.
Au début,
mon verre et ma chaise sont noirs dans le cercle.
L’échange
à me prosterner- à mendier
Ils veulent que je danse comme une marionnette.
Que je leur demande. Que je souffre.
Mais ils ont oublié . Que j’ai coupé la corde.
Je me ballade seul dans les rues et je crie :
-qui es-tu qui veut que j’aie peur?
-qui es-tu?
mono gymno, Νεκτάριος Θεοδώρου © 06.06.2016