Lamento amaro
Διψασμένα περιστέρια
η αυλή χωρίς νερό
της ζωής τα καλοκαίρια
τα `χασες κι εσύ κι εγώ
Ένα παράπονο πικρό
απ’ τη ζωή το μερτικό μας
το τρένο πού’φυγε νωρίς
ήτανε τ’ όνειρό μας
Άδειοι οι δρόμοι και σοκάκια
που δεν πάνε πουθενά
κλαιν τα μάτια μου φαρμάκια
τα δικά σου παγωνιά
Piccioni assetati
ed il cortile senza acqua
le estati della vita
le hai perse tu e pure io
Un lamento amaro
dalla vita
il treno che e' partito in anticipo
era il nostro sogno
Vuote le strade e le viuzze
che non conducono da nessuna parte
piangono i miei occhi amarezza
e i tuoi gelo
roberto patritti, roberto patritti © 30.09.2006