Sospiro: divampa il fuoco
Αναστενάζω βγαίνει φωτιά
κλαίω ραγίζουν τα βουνά
από τα βάσανα μου τα βαριά
κι ο ουρανός αστράφτει και βροντά
Άκου θλιμμένε ουρανέ
τον αναστεναγμό μου
δώσ’ μου κουράγιο στην καρδιά, αααααχ
ν’ αντέξω στον καημό μου
Της μοίρας μου κατάδικος
τραβώ τον δρόμο μου σκυφτός
Μοίρα σκληρή μη με χτυπάς
απάνω στην πληγή μου
άσε με λίγο να χαρώ, αααααχ
στη μαύρη τη ζωή μου
Sospiro: divampa il fuoco,
piango: si spaccano i monti,
per questo mio profondo tormento
anche il cielo lampeggia e tuona
Ascolta, cielo afflitto,
il mio sospiro,
dài coraggio al mio cuore, aaaaah,
perché resista al mio dolore.
Condannato dal destino,
mi trascino curvo per la mia strada.
Dura sorte, non colpire
sulla mia ferita,
lasciami gioire con poco, aaaaah,
nella mia nera vita.
android2020 © 05.07.2016