Il sentiero
Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει
μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη
Το μονοπάτι σαν θα πάρεις μια βραδιά
τον ίσιο δρόμο μια για πάντα τον αφήνεις
κι ολημερίς θα κουρελιάζεις μια καρδιά
κι ένα κορμί μες τα κουρέλια της θα ντύνεις
Εκεί ξεχνάει κι ο Θεός για να σε δει
περνάς και φεύγεις και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι
ένα σκουπίδι παραπάνω δηλαδή
μες στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι
Nella vita, le strade sono molto diverse,
e c'è quella che puoi lasciare, dopo ciò che ti ha offerto,
ma c'e anche un sentiero maligno,
che va dritto dritto in un profondo baratro.
Sul sentiero che prenderai una sera,
-la stessa strada la lascerai una volta per sempre-
tutto il giorno avrai un cuore spezzato,
e il tuo corpo con gli stracci vestirai.
Lì, anche Dio dimentica di guardarti,
passi e te ne vai e occhio umano non piange,
insomma vi è fin troppa spazzatura
nella vita, sul sentiero maligno.
android2020 © 15.07.2016