L'indemnité de départ
Όλη μου τη ζωή, κρυβόμουνα γιατί
το `θελα μα φοβόμουνα να φύγω.
Κάποτε αγάπη έλεγα αυτή την ενοχή
μα τώρα μ’ εκδικείται λίγο λίγο.
Όλη μου τη ζωή μού `βγαινε η ψυχή
κάτι να θυμηθώ, κάτι ν’ αρχίσω.
Να `ναι καλοί οι φίλοι κι οι λογαριασμοί
και να μη χρειαστεί να τα σκαλίσω,
κάτι να θυμηθώ κάτι ν’ αρχίσω.
Μου `μάθαν να μισώ, ν’ αρκούμαι στο μισό
να χάνω, να κερδίζω, να ποντάρω.
Να παίρνω διαταγές, να σπάω επιταγές,
σε κάθε ευκαιρία να κορνάρω.
Να σφίγγω τα λουριά, με τόση μαστοριά,
να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι,
να κλείνω τα παντζούρια και μόνη συντροφιά,
να σφίγγω πιο πολύ το μαξιλάρι,
να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι.
Όλη μου τη ζωή, μια δεύτερη κρυφή,
αγέννητη η ζωή μ’ ακολουθούσε.
Δεν κοίταζε στα μάτια, δεν ήταν φορτική,
δε μίλαγε μα όλα τα ζητούσε,
μια θάλασσα μικρή μ’ ακολουθούσε.
Toute ma vie je me suis caché
Je voulais partir mais j'avais peur.
Autrefois j'appelais cette culpabilité amour
Mais maintenant elle me venge peu à peu.
Toute ma vie j'en ai vu de toutes les couleurs
Quelque chose à se rappeler, quelque chose à commencer.
Je voulais que mes amis et mes comptes soient bons
Pour ne pas avoir besoin d'intervenir
Quelque chose à se rappeler, quelque chose à commencer.
Ils m'ont appris à haïr, à m'accommoder de demi-mesures
A perdre, à gagner, à parier.
Recevoir des ordres,antidater les chèques,
M' exhiber à chaque occasion.
A resserrer les laisses avec tant de dextérité
A trouver une solution de remplacement
A fermer les volets, à être ma seule compagnie
A serrer plus fort l'oreiller
A trouver une solution de remplacement.
Toute ma vie, une seconde vie cachée
Une vie non encore née me suivait
Elle ne me regardait pas dans les yeux, n'exigeait pas
Elle ne parlait pas mais demandait tout
Une petite mer me suivait.
www.projethomere.com © 15.08.2016