Jesteś wszystkim
Ξύπνησε η πόλη μ’ ένα άκαρδο ξημέρωμα Και μ’ έναν ήλιο ειρωνικά να με κοιτάει Σκηνοθετείς της μοναξιάς μου τ’αφιέρωμα Με ένα αντίο για φινάλε που πονάει Σφίγγω τα χείλη νευρικά για να ματώσουνε Και με το αίμα της καρδιάς μείνε να γράψω Μα λες δεν ήτανε γραφτό για να στεριώσουμε Τ’ άδοξο τέλος πρέπει εγώ να υπογράψω Όλα εσύ Χαρές που γεύτηκα και απογοητεύτηκα Όλα εσύ Ζωής κοσμήματα που βγήκαν όλα ψεύτικα Όλα εσύ Της ερημιάς μου και του πάθους μου επανάσταση Όλα εσύ Η σταύρωση μου ήσουν μετά την ανάσταση Άφησες μόνο τ’ όνομά μου στην ταυτότητα Αυτή τη νύχτα όλα τ’ αλλα τα `χεις κλέψει Μα της ψυχής μου τη χαμένη αθωότητα Ξέρω μετά από σένα δε θα επιστρέψει		Zbudziło się miasto bezlitosnym świtem I spogląda na mnie ironicznym słońcem Inscenizujesz mej samotności propozycję jednym żegnaj na finał, który boli. Ściskam nerwowo usta by krwawiły i krwią serca pozostanie mi pisać Lecz mówisz nie było pisane abyśmy umocnili [nas] Niechwalebny koniec ja muszę podpisać Jesteś wszystkim Radościami, które smakowałem i rozczarowałem się Jesteś wszystkim Biżuterią życia, która okazała się być sztuczna Jesteś wszystkim Mej pustelni i mojej pasji rewolucją Jesteś wszystkim ukrzyżowaniem, które było po Zmartwychwstaniu Zostawiłaś tylko moje imię w dowodzie tej nocy wszystko inne ukradłaś Lecz duszy mojej utraconej niewinności wiem, ze po tobie nic nie przywróci.
Μαράκι_Δ, Dagmara Maria Dołęga © 05.10.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info