Pada w dzielnicy biedoty
Μικρά κι ανήλιαγα στενά
και σπίτια χαμηλά μου
βρέχει στη φτωχογειτονιά
βρέχει και στην καρδιά μου
Αχ ψεύτη κι άδικε ντουνιά
π’ άναψες τον καημό μου
είσαι μικρός και δε χωράς
τον αναστεναγμό μου
Οι συμφορές αμέτρητες,
δεν έχει ο κόσμος άλλες
φεύγουν οι μέρες μου βαριά
σαν της βροχής τις στάλες
Maleńkie i mroczne zaułki
niziutkie moje domy
pada w dzielnicy biedoty
pada i w sercu moim
Ach zakłamany i niesprawiedliwy świecie
wzniecasz mój żal
jesteś mały i nie mieścisz
westchnienia mojego
Niezliczone nieszczęścia
innych nie ma świat
mijają ciężkie moje dni
jak krople deszczu
Μαράκι_Δ, Dagmara Maria Dołęga © 17.01.2017