Quello che ci unisce
Θα `θελα μια νύχτα στ’ ανέμου το νησί
να `βρισκα της μοίρας το ψεύτικο κρασί
εκείνο που σε βγάζει απ’ την παγωνιά
να το πιω και να φύγω μακριά
Για να σε βρω στης Σμύρνης την άσβεστη φωτιά
να μου φανερώνεις του Αιγαίου τα μυστικά
να μου τραγουδήσεις πράγματα γνωστά
και να νιώθω πως σε ξέρω από παλιά
Τι `ναι αυτό που μας ενώνει
μας χωρίζει μας πληγώνει
είναι ο χρόνος που τελειώνει
και ξανά μένουμε μόνοι
Vorrei vivere una notte su un'isola ventosa
per trovare il vino annacquato del destino,
quello tirato fuori dal gelo,
per mandarlo giù e fuggire lontano.
Per trovarti nel fuoco inestinto di Smirne,
affinché tu mi sveli i segreti dell'Egeo,
affinché tu possa cantarmi di cose conosciute,
e sentire che ti conosco dai vecchi tempi.
Perché è quello che ci unisce
che ci divide e ci ferisce,
è il tempo che volge al termine
che di nuovo fa sì che restiamo soli.
android2020 © 01.02.2017