Ta noc zostanie tutaj
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω Αυτή η νύχτα μένει αιώνες παγωμένη που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη πέφταν τ’ άστρα μες στη λασπουργιά μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι μου `γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι Αυτή η νύχτα μένει αιώνες παγωμένη που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο		Nie ma mórz co dałyby mi dom W kocim ciele skryta rybia dusza Choć co wieczór wabi zgubna toń Raz do gwiazd a raz na skraj przepaści ruszam Za czymś ciągle gnam jak rozbitek sam Me dzieje jak pościele w których papierosy zduszam Ta noc zostanie tutaj Na wieki lodem skuta Dwie dusze w niej schronienia nie zastały I w świat odeszły same obce i potępiane Przyziemnej swej miłości tam zaznały W pewną noc Kazantzidisa głos Morzem był i wiódł mnie jak niczyją Gwiazdy spadły na mokradła wprost Czarnym łotrem bywa czas i czarną żmiją Serce dało znać pora już jest wstać Tu wszystko już dopala się - czas zew podróży przyjąć Ta noc zostanie tutaj Na wieki lodem skuta Dwie dusze w niej schronienia nie zastały I w świat odeszły same obce i potępiane Przyziemnej swej miłości tam zaznały
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 13.07.2017

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info