Ladadika
Σε συζητάν δίχως γιατί και όχι άδικα όπως κοιμάσαι στα στενά παλιά λαδάδικα έγινες φήμη και γι’ αυτό δε φυλακίζεσαι ζεις στο σκοτάδι παστρικά μα δεν ορκίζεσαι Λάμπεις στα κόκκινα σατέν που σε τυλίγουνε άσπροι και σέρτικοι καπνοί σε καταπίνουνε σε καλντερίμια ξενυχτάς υγρά λιθόστρωτα στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα Τόσα δίνω πόσα θες στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες κάθε κάμαρα κελί με βαριά παλικαρίσια αναπνοή Μύριες χαμένες μοναξιές με σένα σμίγανε φεύγαν καράβια μα πριν φύγουν σου σφυρίζανε πόσα παιδιά ήρθαν να βρουν το αντριλίκι τους και σου ακουμπήσανε δειλά το χαρτζιλίκι τους Τόσα δίνω πόσα θες στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες κάθε κάμαρα κελί με βαριά παλικαρίσια αναπνοή Τόσα δίνω πόσα θες στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες κάθε κάμαρα κελί με βαριά παλικαρίσια αναπνοή		They discuss you without a 'why' and not without reason, As you sleep in narrow old Ladadika*, You became famous and that's why you aren't jailed, You live suspiciously** in the dark but you don't swear. You shine bright in the red satins that wrap around you, White and heavy smoke swallows you up, In wet cobblestoned roads you spend the night, In the garden gate of the paid paradise. I give this much, how much do you want? In Ladadika, they sell what you want, Every bedroom a cell, With a heavy young man's breath. Myriads of lost lonelinesses had romances with you, Boats would leave but before they did they whistled at you, How many kids came to prove they were men, And they shyly spent their pocket money on you. I give this much, how much do you want? In Ladadika, they sell what you want, Every bedroom a cell, With a deep young man's breath. I give this much, how much do you want? In Ladadika, they sell what you want, Every bedroom a cell, With a heavy young man's breath.
ξαν2910, Ross/Ρος © 20.09.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info