На краю небес

Στραβά το καπελάκι μου
στριμμένο το τσιγάρο
πολλές φουρτούνες πέρασα
και δε φοβάμαι χάρο.
Τη θάλασσα πολέμησα
του κόσμου την αρμύρα
μα τώρα που σε γνώρισα
την κάτω βόλτα πήρα.

Στ’ ουρανού την άκρη
Παναγιά σε φίλησε
παγωμένο δάκρυ
στην καρδιά μου κύλησε.

Στραβά το καπελάκι μου
στο χέρι κομπολόι
μετρώ τα σκαλοπάτια σου
κι η έγνοια σου με τρώει.
Μα πριν με διώξεις, άκαρδη
θερμά παρακαλώ σε
περκάλι βενετσάνικο
να κοιμηθούμε στρώσε.


Сдвигаю шляпу набекрень,
кусаю сигарету.
я видел многое, поверь,
бродя по белу свету.
С волной сражаясь штормовой
в солёной круговерти,
Пока не встретился с тобой,
я не боялся смерти.

В небе Пресвятая
Твою душу обоймёт.
Горечь ледяная
Моё сердце жжёт.

Зажаты чётки в кулаке,
и шляпа набекрень, и
Считаю лестницы твоей
бессчётные ступени.
О, прежде чем прогнать меня,
позволь мне – раз единый
Я застелю твою кровать
пуховою периной.

aposperitissa, Katerina Kanaki © 21.10.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info