Alle haben Durst
Όλοι διψάνε χρόνια τώρα. Όλοι πεινάνε.
Τα μάτια τους είναι κόκκινα απ’ την αγρύπνια.
Μια βαθιά χαρακιά σφηνωμένη ανάμεσα στα φρύδια τους
σαν ένα κυπαρίσσι ανάμεσα σε δυο βουνά το λιόγερμα.
Το χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι,
το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους,
το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους.
Κι έχουν στα χείλη τους επάνω το θυμό
κι έχουνε τον καημό βαθιά βαθιά στα μάτια τους
σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.
Alle haben Durst seit Jahren schon. Alle haben Hunger.
Ihre Augen sind rot von der Schlaflosigkeit.
Eine tiefe Kerbe eingekeilt zwischen ihren Augenbrauen
wie eine Zypresse zwischen zwei Bergen bei Sonnenuntergang.
Ihre Hand ist untrennbar am Gewehr,
das Gewehr ist die Fortsetzung ihrer Hand,
ihre Hand ist die Fortsetzung ihrer Seele.
Und sie haben auf ihren Lippen den Zorn
und sie haben den Kummer tief tief in ihren Augen
wie ein Stern in einer Vertiefung mit Salz.
Balinger © 30.10.2016