Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
The Seagull
The Seagull

Μια βάρκα ήταν μόνη της σε θάλασσα γαλάζια
κι ήτανε κι ένας γλάρος με ολόλευκα φτερά
κι όλο την κοντοζύγωνε για να της κάνει νάζια
και τις φτερούγες του έβρεχε στα γαλανά νερά

Και ζήλεψα τη βάρκα τη μικρή τη χιονάτη
που της φιλούσε ο γλάρος το κατάλευκο πανί
Και νιώθω σαν βαρκούλα στα γαλάζια τα πλάτη
που όλο περιμένει κάποιο γλάρο να φανεί

Ένα γεράνι κόκκινο λουλούδισε στη γλάστρα
κι ήρθε μια πεταλούδα που πετούσε σαν τρελή
Και ποιος να ξέρει άραγε τι του `πε η ξελογιάστρα
και ‘κείνο εκοκκίνισε ακόμα πιο πολύ

Και όλο συλλογιέμαι τα φτερά τ’ ανοιγμένα
αλλά το τι να είπαν δεν το βρίσκω, ομολογώ
Ποιος άραγε το ξέρει να το πει και σε μένα
Ας τ’ άκουγα από ‘σένα κι ας κοκκίνιζα και `γω

Χθες το φεγγάρι ασήμωσε της λεύκας μας τα φύλλα
που στέκονταν ακίνητη εκεί στην ερημιά
κι όταν ο Μπάτης φύσηξε της ήρθε ανατριχίλα
κι αμέσως τρεμουλιάσανε τα φύλλα τα ασημιά.

Και όλο συλλογιέμαι, συλλογιέμαι πως κάτι,
Πρέπει να είπε ο Μπάτης μυστικό μες τα κλαδιά
Ας τ’ άκουγα από σένα τα λογάκια του Μπάτη,
κι ας ένιωθα να τρέμει σαν τα φύλλα η καρδιά


A boat was alone in the blue sea
And there was a seagull with pure white wings
And it kept coming close to it to mess with it
And he wet his little wings in the blue water

And I was jealous of the small snow white boat
Whose pure white sail the seagull was kissing
And I feel like a little boat on the blue sea surface
That always waits for some seagull to show up

A red geranium flowered in the flowerpot
And there came a butterfly that was flying around like mad
And who, I wonder, knows what that seductress* said to it**
And it** became even redder

And I always wonder to myself about those spread wings
But what they said I can't figure out, I admit
I wonder who knows, so they could tell it to me, too
And if I were to hear it from you, I'd blush, too

Yesterday the moon painted our poplar's leaves silver
Which was sitting motionless there in solitude
And when the sea breeze blew it got goosebumps
And the silver leaves immediately shivered

And I always think to myself that
The sea breeze must have said something secret among the branches
If only I were to hear the breeze's words from you
And I would feel my heart shivering like the branches

ξαν2910, Ross/Ρος © 30.12.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info