Non ti debbo niente
Δε σου χρωστάω τίποτα με χτύπησαν αλύπητα ζωή οι κεραυνοί σου μάνα και δεν ενοιάστηκες σαν να το καταράστηκες που λιώνει το παιδί σου Μάνα και δεν ενοιάστηκες ζωή με καταράστηκες ποτέ να μη γελάσω να μη χαρώ τα νιάτα μου και μαύρη να `ν’ η στράτα μου αντίκρυ θα περάσω Πικρό το μεροκάματο παρέα με το θάνατο απ’ το πρωί ως το βράδυ κλειστά παραθυρόφυλλα το δάκρυ στα ματόφυλλα και τ’ όνειρο ρημάδι Δεν περιμένω τίποτα με ματωμένο ίδρωτα σωριάστηκα στο χώμα κι ούτ’ ένα χέρι απλώθηκε μαντήλι δε ματώθηκε στο πληγωμένο στόμα		Non ti debbo niente, duramente hanno infierito sulla mia vita i tuoi fulmini, madre che non si è presa cura di me, come se lo avessi maledetto il tuo ragazzo che si dispera. Madre che non si è presa cura di me, hai maledetto la mia esistenza affinché non potessi mai sorridere e godere della mia giovinezza, e affinché la strada che avrei percorso fosse stata piena di disgrazie. Un salario da fame, in compagnia della morte dalla mattina alla sera, le imposte delle finestre chiuse, le lacrime agli occhi, i miei sogni distrutti. Non mi aspetto niente, sudando sangue mi sono accasciato a terra, e neanche una mano si è tesa, ne' un fazzoletto ha asciugato il sangue sulla mia bocca ferita.
android2020 © 11.04.2017

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info