Желим вечерас
Νύχτα με βαμμένες βλεφαρίδες
που τη μαχαιρώνουν προβολείς.
Και σε περιμένω
ρόδο μου κομμένο
απ’ τους κήπους της Ανατολής.
Θέλω απόψε να με ταξιδέψεις
με σημαίες και βεγγαλικά
στης ζωής τα βάθη
στα μεγάλα πάθη
με τα μάτια σου τα μαγικά.
Άσε με στα μάτια σου να λάμπω,
πάρε με στα χέρια σου μετά.
Κι όταν με ξεντύσεις
φώτα να με ντύσεις
και του φεγγαριού μεταξωτά.
Νύχτα με βαμμένες βλεφαρίδες,
τρένο της μεγάλης μου φυγής.
Και σε περιμένω,
μέσα μου ανασαίνω
τα χαμένα αρώματα της γης.
Θέλω απόψε να με ταξιδέψεις
πάνω σε βελούδινα χαλιά.
Να γλιστρούν αιώνες
να σωθούν εικόνες
κι από σένα ενθύμια φιλιά.
Άσε με στα μάτια σου να λάμπω,
πάρε με στα χέρια σου μετά.
Κι όταν με ξεντύσεις
φώτα να με ντύσεις
και του φεγγαριού μεταξωτά.
Ноћ с нашминканим трепавицама
што их пресецају рефлектори.
И чекам те,
ружо моја сломљена,
из башта Истока.
Желим вечерас да ме поведеш на пут
уз заставе и ватромет,
у дубине живота,
у велике страсти,
с твојим чаробним очима.
Пусти ме да сјајим у твојим очима,
после ме узми у своје руке.
И кад ме свучеш,
обуци ме у ватру
и месечеву свилу.
Ноћ с нашминканим трепавицама,
воз мог великог бекства.
И чекам те,
у себи удишем
изгубљене мирисе земље.
Желим вечерас да ме поведеш на пут
на плишаном ћилиму.
Нека се клизају векови,
нека се очувају слике
и пољупци твоји као успомене.
Пусти ме да сјајим у твојим очима,
после ме узми у своје руке.
И кад ме свучеш,
обуци ме у ватру
и месечеву свилу.
τυχερούλα © 17.10.2016