Immer heimlich
Πάντα μυστικά μες στις λοξές ματιές τον έρωτα ακουμπάς και θηλικά τα λόγια σου μασάς σαν το στοιχειό Nύχτες στο μισοσκόταδο του μαγαζιού, μεθάς με το ποτό του αρσενικού κι αποτρελένεσαι για δυο φιλιά. Kι όταν μακραίνει η ουρά της προσμονής βλέπεις πως δε σ’ αγάπησε κανείς τα χρόνια σου χλωμιάζουν στο πιοτό κι οι νύχτες σου μυρίζουν πυρετό Λοξοκοιτάς τα πόδια της μικρής, τον έρωτά της πας να κλέψεις, προσπαθείς μα πάντα φεύγεις με το χέρι σου αδειανό Mοιάζουν οι νύχτες κι όχι μη μου λες σταθμοί που σε γυρνάν πάντα στο χθές το μάτι σου θολώνει απο αγωνία όλα σου κλείνουν το λαιμό σαν ασφυξία αύριο θα πληρώνεις ακριβά το χάδι σου θα τρέμει νευρικά μπροστά στα μάτια ενός πιτσιρικά Kι είναι παιχνίδι δίχως τελειωμό, έργο δικό μας εφιαλτικό, για δυο στιγμές αδυναμίας όλη η ζωή σου μια γραμμή υποψίας, βήματα μυστικά στα σκοτεινά, χέρια που ψάχνουν πάντα στα τυφλά, νύχτες που δεν τελειώνουν πουθενά.		Immer heimlich mit Seitenblicken näherst du dich der Liebe und weiblich kaust du deine Worte wie ein Gespenst Nächte im Halbdunkel des Ladens betrinkst du dich mit dem Getränk des Männlichen und wirst für zwei Küsse verrückt gemacht Wenn sich die Reihen der Erwartungen lichten siehst du dass dich keiner geliebt hat deine Jahre verblassen beim Trinken und deine Nächte richen wie Fieber du beäugst die Beine der Kleinen ihre Liebe willst du stehlen, du versuchst aber immer gehst du mit leeren Händen Die Nächte ähneln sich, bestreite es mir nicht Stationen, die sich immer dem Gestern zuwenden deine Augen trüben sich vor Sorge dein Hals ganz geschlossen wie beim Ersticken morgen wirst du teuer bezahlen deine Liebkosungen werden nervös zittern vor den Augen einer Göre Es ist ein endloses Spiel eigenes grausames Werk für zwei schwache Momente dein ganzes Leben eine zweifelhafte Fahrt heimliche Schritte im Dunkel, Hände, die immer blind suchen Nächte, die nirgendwo enden.
klausf, Klaus Füller © 06.09.2017

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info