Le carovane
Μέσα στην ερημιά του χρόνου
περνάμε σαν τα καραβάνια,
στ’ αγνάντεμα του κάθε δρόμου
πίκρα, απελπισιά κι ορφάνια.
Εμείς δε βρήκαμε στη γη
καρδιά για να μας νιώσει,
κι ο πόνος μας με τη ζωή
μια μέρα θα τελειώσει.
Κλαίει του γέρου η φλογέρα,
κομμάτια βλέπει τ’ όνειρό της
κάθε κοπέλα νύχτα μέρα
και κάθε μάνα για το γιο της.
Εμείς δε βρήκαμε στη γη
καρδιά για να μας νιώσει,
κι ο πόνος μας με τη ζωή
μια μέρα θα τελειώσει.
Nel deserto del tempo
siamo passati come carovane,
che in ogni strada contemplavano
amarezza, disperazione e privazione.
Noi sulla terra non abbiamo trovato
cuore che ci capisse,
e la nostra sofferenza, insieme con la vita,
un giorno finirà.
Piange il flauto del vegliardo,
notte e giorno ogni ragazza
vede il suo sogno andare in pezzi,
e ogni madre ha dei sogni per suo figlio.
Noi sulla terra non abbiamo trovato
cuore che ci capisse,
e la nostra sofferenza, insieme con la vita,
un giorno finirà.
android2020 © 16.02.2017