Verso Costantinopoli
Πηγαίνοντας στην Πόλη και στα Πριγκηπονήσια
ας πούμε κάτι για τη Χάλκη και την Αγιασοφιά.
Για μοναστήρια ας μιλήσουμε, σκήτες και εξωκκλήσια,
για φωτερά ψηφιδωτά και γι’ άμφια χρυσαφιά,
για ορθομαρμαρώσεις στα αίθρια, στη σολέα
και για κειμήλια ταπεινά μα διόλου αμελητέα,
όπως αρτοκανίσκια, κανδήλες, θυμιατά,
λυχνίες, κηροπήγια, βιβλία σταχωτά,
ασημοστολισμένες του Αγίου Μάμα ευλογίες,
εγκόλπια χρυσοποίκιλτα, μίτρες και εικονίδια,
των πονεμένων τάματα, της εκκλησιάς στολίδια.
Φτάνοντας μπρος στην Πόλη κάναμε μιαν ευχή:
με δρόμωνα βασιλικό ή με σαθρό ακάτιο,
πριν απ’ το φως του ήλιου να μπούμε στον Κεράτιο,
να δούμε εκεί παράδοξο μυστήριο και θάμα:
πως δένουν αλυσίδα από τη μια στην άλλη ακτή,
οι Άγγελοι και τα Ουρί, χορεύοντας αντάμα.
Prima di rammemorare Costantinopoli e Pringhiponisia,
diciamo qualcosa su Halki e Ayasofià.
Parliamo dei monasteri, degli eremi e delle chiese,
dei luminosi mosaici e dei paramenti sacri d'oro,
dei rivestimenti marmorei negli atrii, nel coro,
e degli umili cimeli ma niente affatto insignificanti,
come il canestro per il pane, i lumi a olio, gli incensieri,
lampade, candelabri, libri rilegati,
ostie adornate di argento di Ayio Mama,
catenine ornate di oro, mitre prelatizie e piccole icone,
ex voto dei sofferenti, ornamenti della chiesa.
Arrivando alla Città, diciamo una preghiera:
con regale naviglio lungo e leggero o con una fragile imbarcazione,
ci sia concesso di entrare sul Corno d'Oro prima del sorgere del sole,
per vedere lì l'incredibile mistero e prodigio:
quando da una all'altra riva formano la catena,
gli Angeli e le Uri, ballando insieme.
android2020 © 25.01.2017