Los Mozos de Monleón
Τα παιδιά του Μονλεόν
νύχτα σπείραν τα χωράφια
αϊ αϊ
νύχτα σπείραν τα χωράφια.
Το πρωί καλοντυμένα
ξεκινάν για την αρένα
αϊ αϊ
ξεκινάν για την αρένα.
Μόνο το παιδί της χήρας
ήταν γιος μιας άλλης μοίρας
αϊ αϊ
ήταν γιος μιας άλλης μοίρας.
Κι έψαχνε προτού χαράξει
ρούχα για να βρει ν’ αλλάξει
αϊ αϊ
ρούχα για να βρει ν’ αλλάξει.
Όταν θα σμίξεις με το χάρο
πες να σε φέρουν σ’ ένα κάρο
με κρεμασμένο το σομπρέρο
στης άδειας σου καρδιάς το μέρος.
Έτσι είπε η χήρα και τ’ αγόρια
μαζί τραβούνε και όχι χώρια
για να ανταμώσουνε τον ταύρο
τον κολασμένο και τον μαύρο.
Μεσοδρομίς σ’ ένα λιθάρι
βλέπουν ορθό τον γελαδάρη.
Παιδιά τους λέει φυλαχτείτε
με τέτοιον ταύρο μη μπλεχτείτε
εγώ τον έχω μεγαλώσει
είναι κακός, θα σας σκοτώσει.
Los mozos de Monleón
se fueron a arar temprano,
para ir a la corrida
y remudar con despacio.
Al hijo de la veñuga
el remudo no le han dado.
-Al toro tengo de ir
manque vaya de prestado.
-Permita Dios, si lo encuentras,
que te traigan en un carro.
Las albarcas y el sombrero
de los siniestros colgando..
Se cogen los garrochones,
se van las navas abajo,
preguntando por el toro:
el toro ya está encerrado .
A la mitad del camino
al mayoral se encontraron.
Muchachos que vais al toro,
mirad que el toro es muy malo,
que la leche que mamó
se la di yo por mi mano.
Se presentan en la plaza
cuatro mozos muy gallardos.
Manuel Sánchez llamó al toro;
¡nunca lo hubiera llamado!:
por el pico de una albarca
toda la plaza arrastrando.
Cuando el toro lo dejó,
ya lo ha dejado sangrando.
Avellinou © 04.12.2016