Il caffè del rione
Το λαΐκό το καφενείο
έχει μια πόρτα που όλο τρίζει
κι από το τζάμι μπαίνει κρύο
που μας θερίζει.
Όλες τις μέρες είναι άδειο
τις Κυριακές κάργα ως τη σκάλα
γιατί ανοίγουμε το ράδιο
κι ακούμε μπάλα.
Οι τακτικοί του οι πελάτες
ο χωροφύλακας ο Αντρέας
πεντ’ έξι άνεργοι εργάτες
και ο κουρέας.
Κι εγώ που λες παιδάκι πράμα
πότε ταμπής πότε γκαρσόνι
χρόνια να καρτερώ το θάμα
που δε ζυγώνει.
Il caffè del rione
ha una porta che cigola sempre,
e dalla vetrata entra freddo,
che ci fa soffrire.
E' vuoto tutti i giorni,
le domeniche è gremito fino alla scala
perché accendiamo la radio
e ascoltiamo la partita.
I suoi clienti abituali:
Andrea il gendarme,
cinque, sei operai in pausa,
e il barbiere.
E io, che pensi, cose da ragazzini,
a volte faccio i caffè, a volte il cameriere,
in attesa, da anni, del miracolo
che non arriva.
android2020 © 19.12.2017