Don't Cry
Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει εμείς που ζήσαμε φτωχοί του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει εμείς που ζούμε μοναχοί Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι εμείς που ζήσαμε φτωχοί του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει θα έρθει και για μας μια Κυριακή Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες		Don't cry, and don't feel sad that night is falling, Those of us who lived poor lives, The rain of the world doesn't bother us, Those of us who live alone. The houses are low down, Like deserted barracks, Our summers are short, And our winters endless. Don't cry, and don't be afraid of the dark, Those of us who lived poor lives, The heartlessness of the world doesn't frighten us, A sunday will come for us, too. The houses are low down, Like deserted barracks, Our summers are short, And our winters endless.
ξαν2910, Ross/Ρος © 02.02.2018

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info